Umowa przedwstępna sprzedaży
Umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-390 Kodeksu cywilnego.
Umowa przedwstępna powinna zawierać istotne założenia umowy definitywnej. W przypadku umowy sprzedaży jest to określenie podmiotów i przedmiotu/ów umowy, ceny oraz terminu.
Na gruncie prawa cywilnego stronie poszkodowanej przysługują dwie opcje zabezpieczenia się w razie nie wywiązania się z umowy jednej ze ston. Jedną z nich jest opcja z tzw. “skutkiem słabszym”. Polega ona na tym, że uprawniony kontrahent na mocy art. 390 k.c. może żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że liczył na zawarcie umowy przyrzeczonej.
Ograniczenie roszczenia o naprawienie szkody do tej, jaką uprawniony poniósł przez to, że liczył na zawarcie umowy, oznacza, że może on domagać się tylko zwrotu wydatków poniesionych w związku z zawarciem umowy przedwstępnej i niezbędnych wydatków do zawarcia umowy przyrzeczonej. Za podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej przyjąć należy art. 471 Kodeksu cywilnego (wyrok Sądu Apelacyjnego, I ACa 1548/2012).
Ponadto, w ramach swobody zawierania umów, strony mogą także odmiennie określić zakres odszkodowania.
Druga opcja zakłada tzw. “skutek silniejszy”, który ma zastosowanie w sytuacji, gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od których zależy ważność umowy przyrzeczonej, w szczególności wymaganiom co do formy. Strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej w trybie sądowym.
Roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym umowa przyrzeczona miała być zawarta. Jeżeli sąd oddali żądanie zawarcia umowy przyrzeczonej, roszczenia z umowy przedwstępnej przedawniają się z upływem roku od dnia, w którym orzeczenie stało się prawomocne.